İstanbul Büyükşehir Belediyesine bağlı İstanbul Planlama Ajansı’nın (İPA) İstanbul’da madde bağımlılığı üzerine hazırladığı rapora göre, aileler tedavi için tarikat ve dini kurumlara başvuruyor. İPA Başkanı Emrah Şahan, ailelerin tedaviye erişilebilirliği talep ettiğini belirterek küçülen sosyal devlet, bağımlılık yapan maddeye erişim kolaylığı gibi birçok başlığın öne çıktığını söyledi.
Cumhuriyet’ten Hazal Ocak’ın haberine göre; Şahan, İstanbul’da madde bağımlılığı için “Madde bağımlılığı İstanbul için önemli bir sorun. Katılımcıların büyük bir kısmının ‘Bu benim yaşadığım ilçenin/mahallenin de önemli bir sorunu’ dediği bir mesele. Katılanların yüzde 84’ü, bağımlılık yapan maddelere erişimin oldukça kolay olduğunu belirtiyor. Ailelerin büyük bir kısmı maddeye erişimin bu kadar kolay olmasını “devletin bu işi bitirmek konusunda yetersiz kalması” olarak yorumluyor” dedi.
“İSTANBUL’DAN ÇORLU’YA YATILI TEDAVİ ALMAK İÇİN TAŞINAN AİLELER VAR”
Kurumlarla ilgili yatak sayısının azlığı, randevu alamama, sıra gelmemesi, belirli bir süre madde kullanmamış olmak gibi bağımlılar için oldukça zorlayıcı bazı kriterlerin şart koşulması birer erişim problemi olarak sık sık dile getirildiğini belirten Şahan, “İstanbul’dan Çorlu’ya sadece yatılı tedavi almak için taşınan aileler var. Tedavi merkezlerinin ve yatak sayılarının artırılması, tedavi imkânlarının herkes için erişilebilir olması ailelerin en öncelikli taleplerinden. Tedavi sürecine sosyal hizmetlerin eşlik etmesi gerekiyor. Aileler, tedaviden sonrası kritik süreçte bağımlı yakınlarına nasıl davranmaları gerektiği üzerine danışmanlık ve eğitim almak istiyor” şeklinde konuştu.
BAĞIMLILIKLA MÜCADELE, GENÇLİK POLİTİKALARINDAN BAĞIMSIZ OLMAMALI
Şahan, madde bağımlılığına çözüm olarak bağımlılıkla mücadele için gençlik politikalarından bağımsız düşünülmemesi gerektiğini belirtti. Şahan, gençlerin eğitim, istihdam ve sosyal olanaklardan yoksunluk, gelecek kaygısı, kimlik ve aidiyet oluşturamama, kurumlara güvensizlik gibi temel sorunları bağımlılığı tetikleyebileceğini söyledi.
Öte yandan Şahan, “Bağımlılığın, sosyal politikalarla ele alınması oldukça önemli. Bağımlılığı tetikleyen aile, okul ve mahalle dinamiklerini anlamak ve buralarda oluşan riskleri bertaraf etmek için politika geliştirmek gerektiği gibi bu ekosistem gençlere ulaşmanın ve bağımlılıkla mücadelenin iyi bir aracı olarak da kullanılabilir.
En temelde yapılması gereken şey; bağımlılığı çoklu iş birlikleri gerektiren bir kamu sorumluluğu olarak masaya koymak ve bu sorunu bütüncül bir gençlik politikasının parçası olarak içerisinde düşünmek. Asıl ortaya konulması gereken çözüm çocukların, gençlerin uyuşturucu ile karşılaşmalarının acil olarak önlenmesi” açıklamasını yaptı.
“BİR SOSYAL HİZMET ALANI OLARAK DİNİ KURUM VE CEMAATLER”
Raporun “Bir sosyal hizmet alanı olarak dini kurum ve cemaatler” bölümünde bağımlılıkla mücadele eden ailelerin bir sosyal rehabilitasyon misyonu yükledikleri dini kurum ve cemaatler aracılığıyla da çözüm aradıkları anlatıldı. Raporun bu bölümünde “Bazı ilçe belediyelerinin bağımlılar için bu merkezlere servis hizmeti de sağladığına dikkat çeken aileler, bağımlıların mekân değişikliği, bir cemaat içerisinde aidiyet duygusu hissetmek, iyi planlanmış ve kolektif işlerle rutinleri oluşturulmuş gündelik hayatın akışı içerisinde yaratılan ‘meşguliyet’ ile bağımlılıktan bir süre de olsa uzaklaşabildiğini ifade etmiştir.
Ancak, söz konusu bağımlıların geri döndüklerinde yeniden madde kullanmaya başladığı ifade edilmiştir. Bağımlılık sorunu karşısında dini aidiyet ve cemaatler de tıpkı akrabalık, komşuluk, hemşerilik, usta-çırak ilişkisi gibi toplumsal bir işlev yüklenmiştir” ifadelerine yer verildi.
Cumhuriyet’ten Hazal Ocak’ın haberine göre; Şahan, İstanbul’da madde bağımlılığı için “Madde bağımlılığı İstanbul için önemli bir sorun. Katılımcıların büyük bir kısmının ‘Bu benim yaşadığım ilçenin/mahallenin de önemli bir sorunu’ dediği bir mesele. Katılanların yüzde 84’ü, bağımlılık yapan maddelere erişimin oldukça kolay olduğunu belirtiyor. Ailelerin büyük bir kısmı maddeye erişimin bu kadar kolay olmasını “devletin bu işi bitirmek konusunda yetersiz kalması” olarak yorumluyor” dedi.
“İSTANBUL’DAN ÇORLU’YA YATILI TEDAVİ ALMAK İÇİN TAŞINAN AİLELER VAR”
Kurumlarla ilgili yatak sayısının azlığı, randevu alamama, sıra gelmemesi, belirli bir süre madde kullanmamış olmak gibi bağımlılar için oldukça zorlayıcı bazı kriterlerin şart koşulması birer erişim problemi olarak sık sık dile getirildiğini belirten Şahan, “İstanbul’dan Çorlu’ya sadece yatılı tedavi almak için taşınan aileler var. Tedavi merkezlerinin ve yatak sayılarının artırılması, tedavi imkânlarının herkes için erişilebilir olması ailelerin en öncelikli taleplerinden. Tedavi sürecine sosyal hizmetlerin eşlik etmesi gerekiyor. Aileler, tedaviden sonrası kritik süreçte bağımlı yakınlarına nasıl davranmaları gerektiği üzerine danışmanlık ve eğitim almak istiyor” şeklinde konuştu.
BAĞIMLILIKLA MÜCADELE, GENÇLİK POLİTİKALARINDAN BAĞIMSIZ OLMAMALI
Şahan, madde bağımlılığına çözüm olarak bağımlılıkla mücadele için gençlik politikalarından bağımsız düşünülmemesi gerektiğini belirtti. Şahan, gençlerin eğitim, istihdam ve sosyal olanaklardan yoksunluk, gelecek kaygısı, kimlik ve aidiyet oluşturamama, kurumlara güvensizlik gibi temel sorunları bağımlılığı tetikleyebileceğini söyledi.
Öte yandan Şahan, “Bağımlılığın, sosyal politikalarla ele alınması oldukça önemli. Bağımlılığı tetikleyen aile, okul ve mahalle dinamiklerini anlamak ve buralarda oluşan riskleri bertaraf etmek için politika geliştirmek gerektiği gibi bu ekosistem gençlere ulaşmanın ve bağımlılıkla mücadelenin iyi bir aracı olarak da kullanılabilir.
En temelde yapılması gereken şey; bağımlılığı çoklu iş birlikleri gerektiren bir kamu sorumluluğu olarak masaya koymak ve bu sorunu bütüncül bir gençlik politikasının parçası olarak içerisinde düşünmek. Asıl ortaya konulması gereken çözüm çocukların, gençlerin uyuşturucu ile karşılaşmalarının acil olarak önlenmesi” açıklamasını yaptı.
“BİR SOSYAL HİZMET ALANI OLARAK DİNİ KURUM VE CEMAATLER”
Raporun “Bir sosyal hizmet alanı olarak dini kurum ve cemaatler” bölümünde bağımlılıkla mücadele eden ailelerin bir sosyal rehabilitasyon misyonu yükledikleri dini kurum ve cemaatler aracılığıyla da çözüm aradıkları anlatıldı. Raporun bu bölümünde “Bazı ilçe belediyelerinin bağımlılar için bu merkezlere servis hizmeti de sağladığına dikkat çeken aileler, bağımlıların mekân değişikliği, bir cemaat içerisinde aidiyet duygusu hissetmek, iyi planlanmış ve kolektif işlerle rutinleri oluşturulmuş gündelik hayatın akışı içerisinde yaratılan ‘meşguliyet’ ile bağımlılıktan bir süre de olsa uzaklaşabildiğini ifade etmiştir.
Ancak, söz konusu bağımlıların geri döndüklerinde yeniden madde kullanmaya başladığı ifade edilmiştir. Bağımlılık sorunu karşısında dini aidiyet ve cemaatler de tıpkı akrabalık, komşuluk, hemşerilik, usta-çırak ilişkisi gibi toplumsal bir işlev yüklenmiştir” ifadelerine yer verildi.
